W cyklu #SeniorzyPiszą przedstawiamy kolejne utwory. Tym razem w duecie – Zofia Zmarzlak i Hanna Parcińska-Szymborska. Zapraszamy do lektury!
Wiersze Zofii Zmarzlak
Starość pochyła idzie ulicą,
rozważny wiek średni mija ją w bramie.
Młodość trzpiotowata spieszy się bardzo.
Za rogiem czai się nieznane jutro.
Nic nie jest pewne oprócz kolorów
w słoneczny dzień,
smak i zapach chleba.
Dobrze, zawsze ten sam.
Radość niesiona na skrzydłach młodości,
plecy zgięte koło 40–tki.
Większość po przejściach
na nowo życie okłada.
Ach, życie, życie!
Jakie ciekawe jest życie!
Dużo Aniołów
Dużo aniołów,
ich twarze malować chce.
Temat dość trudny – jak je ozdobić?
We fiolet a może w błękit?
Czy mają fruwać, a może płynąć?
Może huśtawka byłaby w sam raz?
Czy wiesz jak są pomocne?
Spójrz w niebo, tam jest nadzieja.
spójrz wokół pięknieje świat.
Uczmy się od nich radości.
Bliscy sobie
Ona roześmiana, rozgadana trzpiotka,
on poważny, skupiony.
Ona maleńka iskierka,
on przystojny, trochę słoniowaty.
Jak morze i ląd tak trwają ze sobą,
lekko falujące w ciepły bezwietrzny dzień.
Brzeg rozgrzany słońcem z żółtym, złocistym piaskiem.
Ona wzburzy się czasem, rozkołysze,
a on wciąż ten sam dostojny, stateczny.
A jednak jak się rozeźli,
walnie nawałnicą, wysoką falą na ląd,
więc jest mocny, spokojny.
I tak trwają ze sobą niezmiennie
przez lata całe
w harmonii i ładzie,
ewentualnie w sztormie,
ale zawsze blisko, jak najbliższej siebie!
W południe, w wieku dojrzałym
są wymagania i pewność.
***
Wiersze Hanny Parcińskiej-Szymborskiej
O Różanie
Moja koleżanka mała
była świata ciekawa.
Przyszedł czas, wiatr w żagle dostała,
wydoroślała i wyjechała.
W dalekiej krainie u boku kochanego
życie zorganizowała.
Trochę tęskni i wiele wspomina,
Piękno ze smutkiem,
a nawet goryczką przeplata.
Wszak już minęły odległe lata.
I tak naprawdę obecne dni,
miesiące, lata się liczą.
Różana wiele treści mieści,
więc życzę wspomnień i radości
oraz weny w pisaniu pięknych powieści.
Awangarda
Spotkania nadszedł czas.
stolik starannie nakryty,
świętować już czas.
Zasiadły wokół Zosie dwie
Hanny też przybyły w tej samej liczbie.
Janusz i Tadeusz, oj jest i odświeżenie.
Wspomnienia się snuły.
Teraźniejszość wsparła się też.
Opowieści Zofii, dygresje Janusza
i opowieść pana Tadeusza
Milczenie, zaduma, smutek i śmiech też
Awangarda, awangarda,
przemiłe spotkanie,
ale już niebawem smutne pożegnanie.
Uściski, całusy, niewinne tulenie.
Zofia Zmarzlak i Hanna Parcińska-Szymborska – przyjaciółki, których nie rozdzielił czas i miejsce. Obie pracowały w szkole, a na emeryturze poświęcają się swojej pasji – pisaniu. Lubią czytać książki, podróżować i spacerować. Nie mają czasu do nudę ani narzekanie. Żyją aktywnie i twórczo!
O Autorkach
Zofia Zmarzlak i Hanna Parcińska-Szymborska – przyjaciółki, których nie rozdzielił czas i miejsce. Obie pracowały w szkole, a na emeryturze poświęcają się swojej pasji – pisaniu. Lubią czytać książki, podróżować i spacerować. Nie mają czasu do nudę ani narzekanie. Żyją aktywnie i twórczo!
Dołącz do akcji #Seniorki Piszą! #Seniorzy Piszą!
Zapraszam do unikalnej inicjatywy, jaką jest nasza akcja #SeniorzyPiszą. Jej celem jest zaprezentowanie twórczości seniorów, którzy nieustannie zaskakują nas swoim talentem i kreatywnością. Bez względu na to, czy jest to poezja, krótkie opowiadania, czy codzienne refleksje – każda forma ekspresji jest mile widziana i cenna.
Zachęcam Cię do dzielenia się pracami swoich podopiecznych, by pokazać światu bogactwo ich wyobraźni i talentu. Pamiętaj, że każdy tekst stanowi cenny wkład w naszą wspólnotę i ma moc inspirowania innych!
Napisz na super.senior@op.pl
