Blog

„DIAGNOZA MIŁOŚCI”

CHCE WAS UŚWIADOMIĆ, CO TO JEST MIŁOŚĆ
BO WIECIE, OBJAWY SĄ RÓŻNE
I MOŻNA SIĘ POMYLIĆ
CZĘSTO OBJAWY MIŁOŚCI MOŻEMY POMYLIĆ
Z CHOROBĄ I TO CAŁKIEM POWAŻNĄ

TAK WIĘC – KIEDY DRŻY CI SERCE, BO MYŚLISZ
O NIM LUB PANOWIE – O NIEJ…
DLA NAS TO MIŁOŚĆ, MIŁOŚĆ, ACH MIŁOŚĆ
DLA LEKARZA  – WYROK TRACHYKARDIA

Z PRAWDOPODOBIEŃSTWEM ARYTMI SERCA (JAK NIC ATAK SERCA)

INNY OBJAW  –  NIEKOŃCZĄCE SIĘ DRŻENIE RĄK, NÓG
I INNYCH CZĘŚCI CIAŁA- OCZYWIŚCIE MIŁOŚĆ, MIŁOŚĆ, KOCHANI

DLA LEKARZA NIESTETY PARKINSON

RADOŚĆ, A WIĘC STAŁY UŚMIECH NA TWARZY
TO PRZECIEŻ MIŁOŚĆ
DOKTOR STWIERDZA: PORAŻENIE NERWÓW TWARZOCZASZKI

KIEDY JESTEŚMY ZAKOCHANI,  MAMY PROBLEMY
Z KONCENTRACJĄ, NIE POTRAFIMY SIĘ SKUPIĆ,
ZAPOMINAMY O DROBIAZGACH
A W PRZYCHODNI DOWIEMY SIĘ, ŻE MAMY
WCZESNE OBJAWY ALZHEIMERA

MYŚLĄC O UKOCHANEJ OSOBIE, CZUJEMY STAŁE
LUB CZĘSTE PODNIECENIE SEKSUALNE –  DLA NAS TO MIŁOŚĆ
NIESTETY PSYCHIATRA STWIERDZI, ŻE TO NIMFOMANIA

OCH, MIŁOŚĆ… MIĘKKIE KOLANA, UTRATA ENERGII, KIEDY WIDZISZ OBIEKT SWEGO ZAKOCHANIA.

DOKTOR NIESTETY STWIERDZI: TO POCZĄTKI SKLEROZY

POŹNIEJ MYŚLISZ I MYŚLISZ I NIE MOŻESZ
PRZESTAĆ MYŚLEĆ O TYM (TEJ) WYBRANEJ
TAK  – TO MIŁOŚĆ

A PSYCHOLOG POWIE CI – TO NERWICA NATRĘTCTW,
IDŹ DO PSYCHIATRY

ZDARZA SIĘ, ŻE CZERWIENISZ SIĘ NA TWARZY,
NA SZYI  – NO PRZECIEŻ TO MIŁOŚĆ

DLA LEKARZA TO LEUKEMIA

KIEDY CZŁOWIEK ZAKOCHANY CIERPI NA BEZSENNOŚĆ

TO MIŁOŚĆ… MIŁOŚĆ
DOKTOR POPATRZY, POŁUCHA I WYDA DAGNOZĘ
DEPRESJA

CZĘSTO MAMY POCZUCIE, ŻE CZUJEMY ZAPACH
OSOBY UKOCHANEJ  –  NAWET JAK NIE MA JEJ
W POBLIŻU – ACH, TO MIŁOŚĆ.. MIŁOŚĆ

LEKARZ STWIERDZI, ŻE TO SCHIZOFRENIA

A KIEDY NIE MOŻESZ USIEDZIEĆ NA MIEJSCU
TO PRZECIEŻ EWIDENTNIE MIŁOŚĆ
DOKTOR ZNOW POSTAWI SWOJĄ CENNĄ DIAGNOZĘ – HEMOROIDY

TAK WIEC, KOCHANI, KIEDY SIĘ ZAKOCHACIE,
NIE IDŹCIE DO LEKARZA, BO WAS
WYLECZY NIE TYLKO Z MIŁOSCI.

Matka

Rwąca rzeka miłości
Bezkresny ocean przebaczenia
Ramiona do wtulenia
Ukojenie
Zmniejszone cierpienie
Zapach konwalii i biel jaśminu
Święta, które błogo przeminą
Rada i ostoja
Dziękuję za życie – ja córka Twoja

Wielki pasterz 

Dałeś nam Panie wielkiego pasterza,
głosząc Twe słowo cały świat przemierzał
Kochał Ciebie, jak brata
I Matkę Twą  miłował
Każde stworzenie twoje szanował.

Uczył miłości
Karmił nadzieją
Wiarą nas poił
Modlitwą chronił
kiedy odszedł
Świat zamarł w bólu i ciszy
Dziś głos jego już tylko Ty Panie słyszysz

Góralska pieść chwały,
Radosna kolęda,
I słowa:
„tak czekałem, a Wy przyszliście do mnie,
zawsze będę między swymi
Ja, syn polskiej ziemi”

 Świat

Dzisiejszy świat to technika
I co z tego wynika
Prawdziwa wieś z powierzchni ziemi znika
Co się stało z naszą wsią?
Niby to wieś, a zwierzaka nie uświadczysz
Ani kurki, ani kaczki, gęsi? perliczki?
Kogucika czy indyka,
ba… moi drodzy i z kurnika,
I z chlewika porobili garaże, taka teraz technika,
Garaż zamiast chlewika.
I w chlewiku już nie mieszka świnka, a tak ładnie się śpiewało
Kiedy dziecko było małe

Dziś technika weszła do kurnika i chlewika,
W jednym kurniku tysiące kur jedzą i piją z jakiś tam rur
Naturą świnki wejść do korytka, poleżeć w gnoju,
A dziś karma z podajnika, taka to technika.
Świnka nie uświadczy słomy, a więc i gnoju,
Jeszcze czepiają się uboju – tak nie można,
Nie wypada, bo stres świnki w mięsku się odkłada
A zestresowana świnka to niesmaczna wieprzowinka.
Jak tu dzisiaj wytłumaczyć dziecku, że
Kurka ma piórka, że znosi jajeczka
A z jajka ? Dla dziecka to już całkiem bajka,
No bo z jajka od kurki może być coś takiego
Coś takiego maleńkiego i nazywa się
Kurczaczek czy pisklaczek?
Co bardziej sumienna mama,
Próbuje z impasu wyjść sama.
Pokazuje kurkę na obrazku czy tez w intrenecie
I mówi „ko-ko-ko” – kurka woła moje dziecię.
Kurka znosi jajka  – wcale to nie bajka.
A gdy dłużej posiedzi, wylęgną się pisklęta.
Czy to dziecię zapamięta? (może babcia opowie)
Dziś, kochani, taka jest technika, że ojciec
Po pracy przed telewizorem znika,
Siedzi na czterech literach na kanapie
I łomużunie z gracją chlapie.
Przy czym łyka piwko gul-gul, gul-gul,
Czyżby przechodził zindorzenia ból?
Tak kochani, tak technika
Koń ze stajni dawno już pobrykał
Teraz maszyny to takie, że człowiek
Słusznego wzrostu czuje się, jak krasnoludek przy nich
Dzisiaj pytasz dziecka: skąd mamy jajeczka?
Odpowiedzi pełna teczka
Dziecko ze zdziwieniem Ci odpowie – no jak to skąd?
Z Biedronki.
I szyneczka z Biedronki,
I mleczko z Biedronki – kto opowie dziecku
Jak krówka chodziła na łąki.
Kochani, taka technika, taka technika
Wszak Biedronka, Boża krówka
To i znajdzie się parówka.
Innych rzeczy też bez liku.
Nie potrzeba dziś kurników i chlewików,
Taka, Panie, dziś technika.
Dziś miastowi chcąc spokoju na wsi się budują,
Lecz na zapach firmy „Chlewik-kurnik” – ostro się buntują.
Wszak to każdy o tym wie
Że aromat wsi to nie Coco Chanel.
Dalej w to już nie wnikam,
Bo miastowi – to technika.
Od wiek wieków nasi pradziadowie
Jak rano wstawali? No kto na to odpowie?
Dzielny kogut w kurniku,
tuż po świtaniu wołał „kuku ryku”.
Za niedługi czas, już po tym pierzastym budziku
Krówki wołały z obórki, a świnki w chlewiku.
I tak się życie kręciło,
Aż miastowych to wkurzyło.
Co to za krzyki o świtaniu,
Kiedy my jeszcze leżymy w posłaniu.
112 wykręcają i mocno poirytowani tak gadają
– Halo! Ratunku! Proszę Pana! Noc nie przespana!
Spać nie dają, bo gdakają
I kwakają, no i te gazy cieplarnianie wytwarzają,
Niech ten piękny kur, co pieje tak cudnie,
Niech pieje – lecz nie o świcie, a  w południe!
A w ogóle, drogi ratowniku, zamknij go w jakimś leśnym kurniku!
Żeby budził lisy, sarny
–  Oj kogucie, na wsi los Twój marny!
Mając najlepsze smartfony,
Ci nowi mieszkańcy wsi wykonują telefony!
– Panie Drogi! Droga Władzo!
Jak tak można? Już minęła godzina 22.
Już nocna szaruga
A za oknem hałas trwa.
Kombajn winny!!
Kosi zboża i silnik mu gra!
My na wsi chcemy spokoju,
A nie hałasu i gnoju.
Żeby było sielsko, anielsko,
Żadnego hałasu, żadnego smrodu,
Wieś to ma być przedsionek rajskiego ogrodu.
I spójrzcie na tego biednego rolnika,
Jaka to teraz technika.

Droga

Dlaczego tu postawiłeś mnie Panie?
Dlaczego stopy me kroczą ścieżką znaną, lecz nieznaną?
Każdego dnia inna, nowa droga.
Każdego dnia uczę się służyć od nowa.
Tu słyszę nocą krzyk miłości – niemówiącego.
Tu widzę spojrzenie radości – niewidomego.
Poznaję mowę ciała.
Tobie Boże za to chwała.
Spraw, abym się chlebem dla nich stała.